ریسک افزار چیست؟ یکی از جدیدترین مفاهیم در حوزه بدافزاری دنیای امنیت اطلاعات ، کلمه ای به نام Riskware یا ریسک افزار است. طبیعتا Risk و Software تشکیل دهنده این کلمه هستند اما جالب است بدانید که با اینکه از لحاظ امنیتی این نوع نرم افزارها در دسته بندی بدافزاری یا Malware ای قرار می گیرند اما واقعا بدافزار نیستند ! بله دست متوجه شدید ریسک افزارها بدافزار نیستند ، یعنی نویسنده یا تولید کننده آنها با هدف تخریب و انجام عملیات های مخرب آنها را تولید نکرده است.

اما نکته اینجاست که اینگونه نرم افزارها به شکلی امنیت کامپیوتر شما را تهدید می کنند و به همین دلیل ریسک به وجود آمدن عملیات مخرب را بالا می برند و به همین دلیل به آنها Riskware گفته می شود.اما واقعا چطور ممکن است یک نرم افزار باعث بالا رفتن ریسک امنیتی در یک کامپیوتر بشود؟ خوب در واقع Riskware ها می توانند با انجام دادن یک سری تغییرات در سیستم عامل قربانی کاری کنند که سایر بدافزارهای مخرب بتوانند عملیات مخربشان را انجام بدهد و اینکار به واسطه نصب شدن یک Riskware انجام می شود.

بگذارید ساده تر بگوییم ، زمانیکه شما یک نرم افزار بر روی کامپیوتر خود نصب می کنید که این امکان را فراهم می کند که یک ریسک به وجود بیاید به آن Riskware می گوییم ، قرار نیست که این Riskware خودش تخریب یا عملیات مخرب انجام بدهد.برای مثال نرم افزاری ممکن است قوانین نصب و اجرای یک برنامه دیگر را نقض کند ، ممکن است اجازه اجرای یک برنامه دیگر در کامپیوتر را ندهد ، ممکن است جلوی به روز رسانی مختلف سیستم را بگیرد ، ممکن است Rule های دارای مشکل امنیتی در فایروال شما ایجاد کند ، ممکن است به عنوان Backdoor در سیستم قربانی مورد استفاده قرار بگیرد .

ساده ترین مثالی که می توانیم از Riskware ها بزنیم ابزارهای دانلودی مثل Torrent و P2P هایی مثل EMule هستند که قسمتی از هارد دیسک شما را به اشتراک عمومی می گذارند. الزامی ندارد که به تنهایی Riskware خطرناک باشد اما این امکان را فراهم می کند که انتشار سایر بدافزارها راحت تر شود. بصورت کلی یک Riskware ابزاری است که باعث حذف شدن ، مسدود کردن ، تغییر دادن و کپی اطلاعات و مختل کردن کارایی کامپیوترها و شبکه می شود. یک Riskware می تواند در قالب برنامه های IRC ، P2P ، SMTP ، انواع Downloader اینترنتی ، انواع ابزارهای مانیتورینگ ، ابزارهای شبکه ، ابزارهای مدیریت از راه دور شبکه ، سرویس های FTP ، سرویس های پروکسی ، سرویس Telnet و سرور وب و همچنین Toolbar های اینترنتی ظاهر شود.

این دوره آموزش جامع سکیوریتی پلاس شما آماده ورود به دنیای هک و امنیت اطلاعات می شوید و به خوبی بر روی مباحث تئوری و مفاهیم امنیتی مسلط خواهید شد. در واقع سکیوریتی پلاس نقطه ورود شما به دنیای امنیت سایبری و از پیشنیازهای دوره های آموزشی هک و نفوذ می باشد.

سئو محتوا چیست؟

به زبان ساده، به رعایت یکسری پارامتر ها در نوشتن مطالبی که بر روی یک وبلاگ یا پایگاه اینترنتی قرار میگیرد که باعث بالا رفتن رتبه صفحه وب سایت شما در موتورهای جستجو می شود سئو محتوا می گویند. سئو محتوا یک تخصص هست که به مرور زمان به دست میاد. خیلی افراد تو دنیای وب هستند که از راه همین تخصص و کمک به سایر وب سایت ها برای بهبود رتبشون تو موتورهای جستجو کسب در آمد می کنن.

انتخاب کلمه کلیدی (Keyword) در سئو محتوا چیست؟

مهمترین بخشی که برای سئو محتوا باید بهش توجه کنید انتخاب یک کلمه کلیدی و بعد نوشتن محتوا بر اساس همان کلمه کلیدی است. فرض کنید میخواهید برای کلمه کلیدی «سئو محتوا» مطلب بنویسید. ابتدا از طریق ابزار Google Trend کلمه کلیدی رو با نمونه های مشابه مقایسه کنید. به عنوان مثال در تصویر زیر، ما کلمه های کلیدی نوشتن محتوا برای سئو، سئو محتوا و همچنین سئو مطلب رو با هم مقایسه کردیم:

عنوان مناسب در سئو محتوا چیست؟

در اولین قدم برای مطلب باید عنوان مناسب انتخاب کنید. زمانی که کاربر اقدام به جستجو داخل موتورهای جستجو می کند، اولین گزینه ای که از نتیجه وب سایت شما می بیند عنوانی است که برای مطلب انتخاب کردید:

انتخاب عنوان جذاب و مناسب برای مطلب تاثیر زیادی در سئو محتوا و بالا بردن نرخ کلیک وب سایت شما داره. حتماً عنوانی که انتخاب می کنید مناسب موضوعی باشه که در مطلب نوشتید. استفاده از کلمات کلیدی غیر مرتبط در عنوان می تونه باعث قهر کردن گوگل با وب سایت شما بشه. مورد بعدی در نوشتن عنوان، قرار دادن کله کلیدی در ابتدای عنوان مطلب هست. برای مثال، فرض کنید قصد دارید مطلبی در مورد آموزش برنامه نویسی بنویسید، سعی کنید کلمه کلیدی آموزش برنامه نویسی در ابتدای عنوان مطلب شما قرار بگیره. مثالی از چند عنوان مناسب برای مطلب:

1. آموزش برنامه نویسی به زبان ساده به همراه مثال های کاربردی

2. آموزش طراحی وب (HTML - CSS - Javascript) برای تازه کار ها

3. آموزش جاوا اسکریپت به زبان ساده به همراه مثال های کاربردی

در عناوین بالا، هدف ما به ترتیب کلمات کلیدی آموزش برنامه نویسی، آموزش طراحی وب و آموزش جاوا اسکریپت است که بر اساس این کلمه کلیدی عنوان ها را انتخاب کردیم. همچنین به این موضوع توجه کنید که کلمه کلیدی مورد نظر شما نیازی نیست که چندین بار در عنوان تکرار شود. یکبار قرار دادن کلمه کلیدی در ابتدای عنوان کفایت می کند. مهم تکرار کلمات کلیدی در متن اصلی یا چگالی کلمه کلیدی (Keyword Density) است که در بخش های بعدی این مطلب در مورد آن صحبت می کنیم.

بعضی وقت ها انتخاب کلمه کلیدی نیاز به دقت زیادی داره، برای مثال، شما زمان نوشتن یک مطلب می تونید از کلمه کلیدی «جاوا اسکریپت» یا «جاوااسکریپت» استفاده کنید، اما اگه دقت کنید در کلمه کلیدی اول بین جاوا و اسکریپت فاصله وجود داره و در دومی وجود نداره که تو تصویر زیر می تونید تفاوت این دو کلمه کلیدی رو ببینید:

توضیحات Meta Description در سئو محتوا چیست؟

یکی از مهمترین بخش های مطلب شما برای سئو محتوا، متنی است که برای بخش Meta Description مطلبتون انتخاب می کنید. این بخش در نتایج جستجو، زیر عنوان نمایش داده میشه. موارد زیر رو در زمان انتخاب Meta Description حتماً رعایت کنید:

1. طول توضیحات حداکثیر 150 کاراکتر باشد

2. کلمه کلیدی مورد نظر شما حتماً در توضیحات آورده شود

3. توضیحات مطلب به گونه ای باشد که کاربر با خواندن آن متوجه هدف شما از نوشتن مطلب بشود

4. از نوشتن توضیحات به صورت کلمات کلیدی خودداری کنید. نمونه ای از یک توضیحات نامناسب: آموزش سی شارپ، آموزش C#، آموزش برنامه نویسی، شروع برنامه نویسی

محتوای اصلی در سئو محتوا چیست؟

بعد از انتخاب کلمه کلیدی، انتخاب عنوان و توضیحات، نوبت به نوشتن متن اصلی می رسد. نوشتن متن اصلی شاید سخت ترین بخش داستان باشه، اما اگر هدف شما نوشتن مطلب با هدف سئو محتوا باشه باید این سختی رو قبول کنید. متنی که می نویسید باید یک متن با کیفیت و بدون غلط های املایی باشد و باید یک سری نکات رو برای نوشتن متن باید رعایت کنید. در این بخش به بررسی موارد مختلفی که در نوشتن متن اصلی باید به آن توجه کنید می پردازیم.

تعداد کاراکتر مناسب چیست؟

خلاصه بگم، هر چقدر مطلب شما تعداد کلمات بیشتری داشته باشه، سئو محتوا بهتری انجام میشه و گوگل بیشتر عاشق مطلبتون میشه. حتماً سعی کنید حداقل، حداقل 300 لغت (توجه کنید کاراکتر نه! لغت) برای متن اصلی بنویسید. اینکه تعداد لغت های مطلب برای سئو محتوا چقدر باشه هر کی یه نظری میده و بین علما اختلاف هست! بعضی ها میگن بین 1500 تا 2000 لغت، بعضیا میگن بین 2300 تا 2700 لغت، حتی بعضیا میگن بین 7000 تا 7500 لغت، ولی بدونید هر چقدر تعداد لغت های موجود در متن اصلی بیشتر باشه، یعنی شما مطلب با کیفیت تر و قابل رقابت تری تولید کردید. البته این نکته رو هم توجه کنید که نوشتن جملات نامربوط و الکی در مطلب به شدت برای سایتتون خطرناکه، اگر گوگل متوجه بشه که شما مطلبتون رو با لغات الکی پر کردید به سرعت می تونه صفحه شما را از نتایجش حذف کنه. بله، گوگل زرنگ تر از این حرفاست. در کنار این اگر کاربر بوسیله موتورهای جستجو وارد سایت شما بشه، محتوای بی کیفیت می تونه باعث بشه که کاربر زود از سایتتون فرار کنه که باعث بالا رفتن نرخ Bounce Rate یا نرخ فرار میشه.

چگالی کلمه کلیدی در سئو محتوا چیست؟

واژه چگالی کلمه کلیدی یا Keyword Density به معنی تعداد دفعات تکرار کلمه کلیدی انتخابی در متن اصلی است. همونطور که حضور کلمه کلیدی در عنوان و توضیحات بسیار مهم است، اینکه چقدر کلمه کلیدی شما در متن تکرار شده باشد نیز تاثیر زیادی در سئو محتوا دارد. تعداد تکرار یا چگالی کلمه کلیدی، ارتباط مستقیمی به تعداد لغات به کاربر رفته در مطلب داره و ضریبی از تعداد تکرار کلمه کلیدی نسبت به کل لغات مطلب هست. از فرمول زیر میشه برای محاسبه چگالی کلمات کلیدی در مطلب استفاده کرد:

((100 * [keyword repeats]) / [total words])

در فرمول بالا تعداد کل لغات در مطلب رو با total words و تعداد تکرار کلمه کلیدی رو با keyword repeats جایگزین کنید. اجازه بدید یک مثال بزنم. فرض کنید کلمه کلیدی سئو محتوا رو برای نوشتن مطلب انتخاب کردیم، مطلبی که ما نوشتیم حدود 1800 کاراکتر داره، حالا میخواییم ببینیم چگالی کلمات کلیدی در متن ما چه عددی هست. فرض کنید در متن 5 مرتبه کلمه کلیدی سئو محتوا استفاده شده، بر اساس فرمول بالا چگالی کلمه کلیدی به صورت زیر حساب میشه:

((100 * 5) / 1800) = 0.3

بر اساس فرمول بالا چگالی کلمه کلیدی در مطلب 0.3 درصد است که عدد پایینی است، معمولاً این عدد باید بین 1 الی 2 درصد باشه تا چگالی کلمه کلیدی مناسبی برای محتوای ما بدست بیاد. راحت ترین راه تقسیم تعداد کل لغات بر 100 هست، مثلاً تعداد کل لغات 1800 باشه، تقسیم بر 100 میشه 18. یعنی شما حداقل باید کلمه کلیدی مورد نظرتون رو 18 بار در متن اصلی تکرار کنید. البته این تکرار به این معنی نیست که 18 بار پشت سر هم بنویسید سئو محتوا، بله باید در جای مناسب از کلمه کلیدی استفاده کنید.

کاربرد پاراگرف ها در سئو محتوا چیست؟

مطلب شما از نظر سئو محتوا باید به پاراگراف های مختلف تقسیم شود. سعی کنید از نوشتن پاراگراف های طولانی خودداری کنید. همچنین هر پاراگرف برای یک موضوع یا مفهوم خاص نوشته شود. استفاده از پاراگراف ها در نوشتن مطالب کمک زیادی به ماندگاری کاربر در وب سایت کرده و نرخ Bounce Rate را کاهش می دهد.

انتخاب سرفصل ها در سئو محتوا چیست؟

در صورتی که متن شما طولانی است، حتماً برای آن سرفصل مشخص کنید. سرفصل ها به کاربر کمک می کنند تا سریعتر به بخشی از مطلب که مد نظر دارد برسد و همچنین ساختار متن مطلب شما از نظر سئو محتوا بهینه می شود. همچنین استفاده از سرفصل ها می تواند در نوع نمایش نتیجه در صفحات موتورهای جستجو تاثیر گذار باشد. برای مثال، تصویر زیر نمونه ای از نتیجه گوگل برای یکی از مطالب وب سایت توسینسو است:

همونطور که در تصویر بالا مشاهده می کنید، بخشی که به رنگ قرمز مشخص شده سرفصل هایی است که در مطلب وجود دارد و کاربر در صفحه نتایج گوگل دید بهتری نسبت به محتوای مطلب شما پیدا می کند. در مشخص کردن سرفصل های مطلب به موارد زیر دقت کنید:

1. سعی کنید سرفصل ها خلاصه باشد و از نوشتن عنوان طولانی برای سرفصل ها خودداری کنید

2. حداقل یکی از سرفصل های شما باید شامل کلمه کلیدی مد نظر باشد

3. فاصله بین هر سرفصل تا سرفصل بعدی، نباید بیش از 300 کاراکتر باشد. سعی کنید محتوای هر سرفصل را خلاصه بنویسید

لینک سازی در سئو محتوا چیست؟

سعی کنید داخل مطلب حتماً لینک سازی کنید. برای مثال، اگر کلمه کلیدی در مطلب شما وجود دارد مثل آموزش سئو که برای آن در وب سایت مطلبی دارید، حتماً آن کلمه کلیدی را به صفحه مورد نظر لینک بدهید، یا اگر از منابعی برای نوشتن مطلب استفاده کردید می توانید داخل مطلب به صفحه ای که به عنوان منبع از آن استفاده کردید لینک بدهید. همچنین می توانید از بخش های مختلف سایت لینک به مطلبی که نوشتید ایجاد کنید. سعی کنید متن لینک ها مناسب با کلمه کلیدی باشد که هدف شماست. برای مثال، اگر در سایت مطلبی برای آموزش سئو دارید حتماً از آن مطلب به مطلب جدید با عنوان سئو محتوا لینک بدهید. لینک سازی داخلی از نظر سئو محتوا یکی از مهمترین بخش های نوشتن مطالب است.

علاوه بر لینک سازی داخلی، ایجاد Backlink از سایت های دیگر که DA یا Domain Authority بالایی دارند به طرز عجیبی در بالا بردن رتبه صفحه شما تاثیر دارد. برای مثال، اگر مطلبی نوشتید سعی کنید در سایت های دیگر Backlink ایجاد کنید. متن این لینک ها باید شامل کلمه کلیدی باشد که مطلب شما با هدف آن کلمه کلیدی نوشته شده. ایجاد Backlink را می توانید با روش های زیر ایجاد کنید:

1. اشتراک مطلب در شبکه های اجتماعی

2. استفاده از وبلاگ ها برای ارسال مطلب و ایجاد بک لینک

3. ارسال ریپورتاژ آگهی در سایت هایی که بازدید بالایی دارند (که البته باید از جیب مبارک خرج کنید)

4. استفاده از سایت های اشتراک ویدیو برای مطالبی که ویدیو دارند و قرار دادن لینک به وب سایت

استفاده از تصاویر در سئو محتوا چیست؟

ترکیب تصویر با مطلب کمک زیادی به ماندگاری کاربر می کند. سعی کنید از تصاویر جذاب و البته مرتبط استفاده کنید تا تاثیر مثبتی بر سئو محتوا شما داشته باشد. تصاویری که استفاده می کنید باید حجم مناسبی داشته باشند و باعث سنگین شدن صفحه در زمان بارگذاری نشوند. تبدیل تصاویر به فرمت webp می تواند باعث تاثیر چشم گیری در کاهش حجم تصاویر داشته باشد.

همچنین سعی کنید توضیحات مناسب برای تصاویر وارد کنید. توضیحات تصاویر یا اصطلاحاً alt تصاویر، در ابزار های screen reader که بیشتر توسط افراد نابینا استفاده می شود، در طول خواندن متن، خوانده می شوند. این توضیحات توسط گوگل و سایر موتورهای جستجو شناسایی می شوند و رعایت این نکته به معنی رتبه بهتر صفحه شما در بحث Accessibility است. انتخاب متن مناسب برای توضیحات تصاویر، به این این افراد کمک می کند که دید درستی از تصویر استفاده شده در مطلب بدست بیاروند. دقت کنید که استفاده از کلمه کلیدی در توضیحات تصاویر یا نوشتن توضیحات نامربوط هیچ کمکی به سئو محتوای شما نمی کند.

خلاصه

در این مطلب سعی کردیم با مهمترین نکات مربوط به سئو محتوا آشنا بشیم. رعایت این نکات می تونه تاثیر زیادی در بهینه سازی مطالب شما در موتورهای جستجو و افزایش بازدید سایت شما داشته باشه. نکاتی که در این مطلب با آن ها آشنا شدیم موارد زیر بود:

1. آشنایی با واژه سئو محتوا

2. انتخاب کلمه کلیدی

3. انتخاب عنوان برای محتوا

4. توضیحات یا Meta Description

5. نوشتن محتوای اصلیپ

به این صورت که سرورهای مربوطه را در یک شبکه جداگانه تحت عنوان Demilitarized Zone) DMZ) قرار می دهیم و توسط فایروال امکان دسترسی محدود از طریق محیط خارج از شبکه را به DMZ می دهیم. با اینکار یک محیط ایزوله ایجاد کرده ایم و در صورتی که حمله به این سرورها صورت گیرد فقط این سرورها تحت تاثیر قرار می گیرد و سرورهای داخلی از این حمله در امان هستند. علاوه بر این می توانید دسترسی کاربران به شبکه خارجی (مانند اینترنت) را نیز کنترل کنید مثلا به چه آدرس ها و سایت هایی دسترسی داشته باشند.

زمانی که بحث استفاده از فایروال در شبکه پیش می آید شبکه خارجی در مقابل فایروال است و شبکه داخلی و DMZ پشت فایروال قرار می گیرند و توسط آن محافظت می شوند و تنها اجازه دسترسی محدود به کاربران خارج از شبکه را به محیط DMZ می دهد. فایروال ASA دارای چندین اینترفیس است که می توان برای هر کدام آن سیاست های خاص خودش را در نظر گرفت. حتی شما می تواند چند شبکه داخلی ، DMZ و یا چند شبکه خارجی داشته باشید.

ASA در دو Mode یا حالت Transparent و Routed کار می کند. در مقاله قبلی با عملکرد فایروال در حالت Transparent آشنا شدیم و در این مقاله می خواهیم مفاهیم ، نحوی عملکرد و ویژگی های Routed Mode را بررسی کنیم.

Routed Mode چیست؟

به صورت پیش فرض فایروال ASA در لایه سوم عمل می کند و بر پایه Packet و IP Address عمل می کند و کلیه عملیات بازرسی و انتقال ترافیک ، براساس پارامترهای لایه سوم انجام می گیرد هرچند که ASA می تواند در لایه های بالاتر نیز کنترل را انجام دهد. ASA با در نظر گرفتن IP Address برای اینترفیس ها ، خود را به عنوان یک روتر یا Gateway در شبکه ای که به آن متصل است معرفی کند. به این حالت Routed Mode گفته می شود.استفاده از این حالت نیاز به تغییرات در سیستم آدرس دهی IP دارد.در این حالت هر اینترفیس ASA باید به یک Subnet متصل و یک IP از آن Subnet به آن اینترفیس اختصاص داده شود در تصویر زیر حالت Routed Mode را می بینید که اینترفیس 0 به نام outside به شبکه 192.168.100.0/24 ، اینترفیس 1 به نام inside به شبکه 192.168.200.0/24 و اینترفیس 2 به نام DMZ به شبکه 192.168.1.1/24 متصل است.

پیاده سازی ASA در حالت Routed

زمانی که فایروال ASA را برای اولین بار در شبکه قرار می دهیم باید توپولوژی شبکه را نسبت به آن تغییر دهیم به این صورت که در هر سمت اینترفیس های ASA باید یک Subnet متفاوت داشته باشیم همانند یک روتر. به طور مثال ما یک شبکه با یک subnet داریم برای اینکه از ASA استفاده کنیم حداقل این شبکه را به دو Subnet باید تقسیم کنیم مثلا در یک سمت کلاینت ها و در سمت دیگر سرور ها را قرار می دهیم.

این تغییر توپولوژی با عث می شود که نصب ASA در حالت Routed را با مشکل مواجه کند چون نیاز به تغییرات در سیستم آدرس دهی شبکه دارد. ساده ترین حالت این است که IP کلاینت ها و دستگاه هایی که از اهمیت زیادی برخوردار نیست را تغییر ندهیم و آنها را به عنوان یک Subnet در نظر بگیریم و IP دستگاه هایی که نیاز به محافظت دارند را تغییر و در یک Subnet قرار دهیم زیرا معمولا تعداد این دستگاه ها کمتر است و IP دستگاه های کمتری را تغییر می دهیم.

حالت دیگر این است که می خواهیم فایروال را بین شبکه داخلی و اینترنت قرار دهیم. در این حالت تنها کافیست IP فعلی مودم (Gateway) را به ASA اختصاص دهیم و برای مودم یک IP در یک Subnet جدید در نظر بگیریم.علاوه بر اختصاص IP برای هر اینترفیس از یک Subnet باید یک نام و یک عدد تحت عنوان Security Level برای آن در نظر بگیریم این عدد که می تواند بین صفر تا صد باشد و مشخص کننده نحوی ارتباطات بین اینترفیس ها می باشد. به طور مثال یک اینترفیس Security Level صفر و دیگری Security Level صد دارد ترافیک از Security Level بالاتر اجازه ورود به Security Level پایین تر را دارد ولی برعکس آن امکان پذیر نیست مگر اینکه ما آنرا مجاز کنیم.

• نکته : در صورتی که نام Inside را برای یک اینترفیس در نظر بگیرد به صورت پیش فرض مقدار Security Level برابر 100 خواهد شد و اگر نام Outside را برای آن در نظر بگیرید مقدار Security Level برابر 0 خواهد شد.
• نکته : اگر دو اینترفیس دارای Security Level برابر باشند به صورت پیش فرض بین آنها ترافیک اجازه عبور ندارد.
• نکته : به صورت پیش فرض ASA در حالت Routed کار می کند.

Routed Mode چیست؟

به صورت پیش فرض فایروال ASA در لایه سوم عمل می کند و بر پایه Packet و IP Address عمل می کند و کلیه عملیات بازرسی و انتقال ترافیک ، براساس پارامترهای لایه سوم انجام می گیرد هرچند که ASA می تواند در لایه های بالاتر نیز کنترل را انجام دهد. ASA با در نظر گرفتن IP Address برای اینترفیس ها ، خود را به عنوان یک روتر یا Gateway در شبکه ای که به آن متصل است معرفی کند. به این حالت Routed Mode گفته می شود.استفاده از این حالت نیاز به تغییرات در سیستم آدرس دهی IP دارد.در این حالت هر اینترفیس ASA باید به یک Subnet متصل و یک IP از آن Subnet به آن اینترفیس اختصاص داده شود در تصویر زیر حالت Routed Mode را می بینید که اینترفیس 0 به نام outside به شبکه 192.168.100.0/24 ، اینترفیس 1 به نام inside به شبکه 192.168.200.0/24 و اینترفیس 2 به نام DMZ به شبکه 192.168.1.1/24 متصل است.

Transparent Mode چیست؟

حالت دیگری که ASA می تواند در آن عمل کند Transparent است. در این حالت ASA همانند یک دستگاه لایه دو فعالیت می کند و مانند یک روتر یا Gateway در شبکه دیده نمی شود این حالت استفاده فایروال را قایروال لایه دو یا فایروال مخفی نیز می نامند. چون در این حالت اینترفیس های فایروال IP نمی گیرند در نتیجه قابل شناسایی نیستند و تنها از یک IP آدرس برای ترافیک Management مروبط به خود دستگاه استفاده می شود.نصب و راه اندازی فایروال در حالت Transparent در شبکه به سادگی انجام می پذیرد و شبکه ما را به دو قسمت inside و outside تقسیم می کند بودن اینکه نیاز به تغییر در سیستم آدرس دهی شبکه وجود داشته باشد در شکل زیر نحوی استقرار فایروال در حالت Transparent را نشان می دهد.

در حالت Transparent هر دو اینترفیس inside و outside به یک subnet متصل می شود. به این حالت bump in the wire گفته می شود چون در این حالت ASA شبکه را جدا نمی کند و بخشی از شبکه می شود و ترافیک شبکه مورد بازرسی قرار می دهد و نسبت به سیاست های و نقش های در نظر گرفته شده برای فایروال ، در مورد ترافیک های عبوری تصمیم می گیرد. به این همین دلیل نصب و راه اندازی Transparent mode ساده و آسان است.با اینکه حالت Transparent در لایه دو عمل می کند ترافیک لایه سه تا زمانی که شما به آن اجازه عبور ندهید (با یک ACL) این ترافیک نمی تواند عبور کند. و تنها ترافیکی که بدون ACL اجازه عبور دارد ترافیک مربوط به ARP است. ترافیک ARP را با ARP Inspection می توان کنترل کرد.

• نکته : در حالت Transparent ترافیک CDP اجازه عبور ندارد.

به طور مثال شما می توانید با استفاده از یک ACL ترافیک Routing Protocol هایی مانند OSPF ، EIGRP و ... را از Transparent Firewall عبور دهید ASA در حالت transparent را می توان همانند یک سوئیچ در نظر گرفت که فریم ها را از یک اینترفیس به اینترفیس دیگر منتقل می کند اینکار براساس MAC آدرس فریم انجام می شود. ASA آدرس MAC مبدا و پورتی که روی آن این فریم را دریافت کرده را نگه داری می کند و از این طریق متوجه می شود که برای رسیدن به این MAC آدرس از چه اینترفیس می تواند استفاده کند. با استفاده از این اطلاعات ASA یک جدول تشکیل می دهد و این اطلاعات را در آن نگه داری می کند و با استفاده از این جدول اقدام به ارسال فریم های می کند.

زمانی که یک فریم که MAC مقصد را در جدول خود ندارد چه واکنشی نشان می دهد؟

سوئیچ زمانی که MAC مقصد فریم را در جدول Cam خود پیدا نکند این فریم را روی تمام اینترفیس هایش غیر از اینترفیسی که این فریم را روی آن دریافت کرده ارسال می کند به این امید که مقصد به یکی از پورت هایش متصل باشد.اما ASA همانند سوئیچ اینکار را به سادگی انجام نمی دهد چون به دلیل سیاست های امنیتی امکان ارسال بسته ها محدود شده است. در عوض ASA به منظور پیدا کردن مقصد به یکی از روش های زیر وارد عمل می شود:

• ARP request : زمانی که آدرس IP مقصد در شبکه Local (همان subnet) قرار دارد در نتیجه به ASA از طریق یک شبکه متصل است و ASA اقدام به ارسال یک ARP request می کند و در صورتی که مقصد به آن پاسخ دهد از روی این پاسخ محل استقرار مقصد را متوجه می شود.
• Ping request : زمانی که آدرس IP مقصد در یک شبکه دیگر قرار دارد ASA اقدام به ارسال echo request به مقصد مورد نظر می کند. زمانی که پاسخ توسط روتر یا مقصد پاسخ داده شد. ASA از روی پاسخ دریافتی می فهمد MAC بعدی (next-hop) که از طریق آن به مقصد می رسد چیست و چگونه می تواند به آن برسد.

ASA که نسخه 8.4(1) یا بالاتر را اجرا کند این امکان را دارد که اینترفیس های خود را عضو یک یا چند گروه (bridge group) منطقی کند. هر bridge group به عنوان یک Transparent firewall کاملا مستقل عمل کند. ترافیکی که از یک bridge group عبور می کند نمی تواند وارد bridge group دیگر شود در صورت نیاز به ایجاد ارتباط بین این گروه ها باید از یک روتر خارجی استفاده شود. در فایروال های ASA تا هشت bridge group می توان ایجاد کرد که به هر گروه می توان 2 تا 4 اینترفیس داشته باشد. حداقل هر گروه باید دو اینترفیس داشته باشد که معمولا به نام های inside و outside شناخته می شوند. تصویر زیر نشان دهنده دو bridge group است که به صورت کاملا مجزا از یکدیگر عمل می کنند.

با استفاده از این قابلیت این امکان فراهم می شود که چندین فایروال مستقل داشته باشیم.نسخه های قبل 8.4(1) تنها از یک bridge group پشتیبانی می کنند و از دو اینترفیس برای آنها می توان استفاده کرد که می توان نام های inside و outside را برای آنها در نظر گرفت و اجازه استفاده از اینترفیس سوم را نخواهیم داشت مگر به عنوان پورت Management از آن استفاده کنیم که تنها ترافیک مربوط به خود دستگاه از آن عبور داده شود.

زمانی که ASA چند Security Context دارد برای هر Context می تواند یک یا چند bridge group داشته باشیم. به هر Context می توان اینترفیسی را اختصاص داد که مربوط به Contextهای دیگر نباشد به عبارت دیگر اینترفیس ها نمی توانند بین Context ها مشترک باشند.اینترفیس های فایروال در حالت Transparent باید همه به یک شبکه (subnet) متصل باشند هر چند که بسته های IP بودن محدودیت های لایه دو همچنان بازرسی می شوند. از یک Extended ACL برای بررسی و ارزیابی Policiesهای ، ترافیک استفاده می شود و موتور بازرسی و بررسی ASA می تواند فعالیت های ترافیک را در هر لایه ای مورد بررسی قرار دهد.

• نکته : از نسخه (2)8.0 می توان از NAT در transparent firewall استفاده کرد.

• نکته : قایروال در حالت Routed عمل بازرسی و انتقال ترافیک را فقط براساس بسته های IP انجام می دهد اما در حالت transparent این محدود وجود ندارد چون در لایه دوم عمل می کند و می تواند ترافیک های غیر IP را نیز مدیریت کند. ترافیک های غیر IP را می توان به وسیله یک ACL کنترل کرد.

انتخاب Firewall Mode

قبل از اینکه یکی از دو حالت Routed یا Transparent را برای شبکه خود انتخاب کنیم باید از نقاط ضعف و قوت این دو حالت آگاهی داشته باشیم. در اینجا به صورت خلاصه این ویژگی ها را نام می بریم:

Transparent Firewall Mode :

• زمانی استفاده می شود که بخواهیم ترافیک غیر IP را از آن عبور دهیم.
• نیاز به تغییرات در سیستم آدرس دهی در شبکه ندارد.
• به ازای هر bridge group می توان از 2 تا 4 اینترفیس استفاده کرد.
• از همه ویژگی ها و امکانات ASA نمی توان استفاده کرد مانند Dynamic Routing ، QoS و ...

Routed Firewall Mode :

• زمانی استفاده می شود که فقط بسته های IP را بخواهیم بازرسی کنیم.
• تغییرات در سیستم آدرس دهی شبکه مورد نیاز است.
• همه اینترفیس ها قابل استفاده هستند.
• از تمام امکانات ASA می توان استفاده کرد.

مواردی که در هنگام پیاده سازی حالت Transparent باید در نظر گرفته شود:

• در نظر گرفتن یک IP برای مدیریت فایروال (در صورتی که از چند Context استفاده می شود برای هر Context یک IP در نظر گرفته شود(. بر خلاف حالت Routed که برای هر اینترفیس آن یک IP در نظر گرفته می شود در حالت Transparent فقط یک IP برای خود دستگاه در نظر گرفته می شود و از آن برای ارسال و دریافت ترافیک که مربوط به خود دستگاه است استفاده می شود مانند ترافیک های AAA یا Syslog و ... از این قبیل می باشد. IP در نظر گرفته شده باید در همان Subnet باشد که فایروال به آن متصل است.
• در حالت Transparent تنها از دو اینترفیس آن استفاده می شود که تحت نام inside و outside در نظر گرفته می شود. همچنین امکان استفاده از اینترفیس management وجود دارد ولی باقی اینترفیس ها را نمی توان استفاده کرد.
• IP Management دستگاه را به عنوان Default Gateway دستگاه های شبکه در نظر نگیرید. روش صحیح این است که ِDefault Gateway در سمت دیگر فایروال قرار گیرد تا ترافیک دستگاه های شبکه از آن رد شود.
• در صورت داشتن چند Context برای هر Context باید اینترفیس های مجزا در نظر گرفت و نمی توان یک اینترفیس را برای چند Context استفاده کرد.

Allowed MAC Addresses

MAC آدرس زیر به عنوان مقصد اجازه عبور از Transparent Firewall را دارند. هر MAC آدرسی که در جدول زیر وجود نداشته باشد توسط فایروال Drop می شود:

• MAC مورد استفاده Broadcast که برابر FFFF.FFFF.FFFF
• MAC های Multicast مربوط به IPv4 که از 0100.5E00.0000 تا 0100.5EFE.FFFF می باشد
• MAC های Multicast مربوط به IPv6 که از 3333.0000.0000 تا 3333.FFFF.FFFF می باشد
• Multicast های مربوط به BPDU که برابر 0100.0CCC.CCCD می باشد.
• MAC های Multicast مربوط به AppleTalk که از 0900.0700.0000 تا 0900.07FF.FFFF می باشد

قابلیت ها و ویژگی هایی که در Transparent Firewall نمی توان استفاده کرد:

• NAT / PAT : از این قابلیت نمی توان استفاده کرد

نکته : از نسخه (ASA/PIX 8.0(2 می توان از این قابلیت نیز استفاده کرد.

• پروتکل های مسیریابی دینامیک مانند RIP ، EIGRP ، OSPF : امکان استفاده از Static Route برای ترافیک هایی که توسط فایروال ایجاد می شود وجود دارد اما نمیتوان از پروتکل های مسیریابی دینامیک استفاده کرد و تنها می توان به وسیله ACL ترافیک مربوط به این پروتکل ها را از آن عبور داد.
• IPv6
• DHCP relay : Transparent Firewall می تواند به عنوان DHCP Server عمل کند اما امکان استفاده از آن به عنوان DHCP relay وجود ندارد چون نیاز به استفاده از DHCP relay وجود ندارد و می توان ترافیک DHCP را با استفاده از یک ACL عبور داد.
• (Quality of Service (QoS
• Multicast : جهت عبور ترافیک Multicast از یک Security zone بالاتر به پایین تر و بلعکس باید از ACL استفاده شود.
• VPN termination for through traffic